เมื่อคืนก็นอน ไม่ดึกมาก แต่เพลียปวดท้องนิดหน่อย วันนี้ตื่นซะตี่สี่ครึ่ง…มีเรื่องให้คิดให้ทำความเข้าใจ เกี่ยวกับชีวิต เลยทำให้ตื่นมาคิดมั๊ง คิดอะไรออกได้ข้อหนึ่งว่า…คนที่เราจะรักแล้วไม่เป้นทุกข์…คนแบบนั้น น่าจะเป็นแบบไหนกัน…แล้วก็ได้คำตอบว่า คนที่ไม่ทำให้เราเป็นห่วง…การเป็นห่วงก็เป็นทุกข์อย่างหนึ่ง.. ทีนี้มันจะมีด้วยหรือ? เค้าต้องทำอย่างไรที่เราจะไม่ต้องห่วง…ก็เจอคำตอบอีก ถามตัวเองต่อว่า แล้วน่าจะมีไหม? คนอย่างนั้น….ได้คำตอบว่าน่าจะมีนะ น่าจะพอจะเจอได้อยู่เหมือนกัน..แล้วจะเจอคนคนหนึ่งซึ่งเราเคยเจอ ได้ไหม? คนที่ครั้งหนึ่งเราได้หลงทำผิดต่อเค้าเอง..นะ…ไม่น่าเป็นอย่างนั้นเลย…มันกรรมของเรา มัน 13 ปีผ่านมาแล้ว…อยู่ไกลขนาดนั้น… ตอบว่าน่าจะเจอได้ทั้งนั้นหากยังมีชีวิตอยู่ ไม่ว่าใจไกลแค่ไหน เรายังได้มาเจอกัน…และเหมือนๆ กับว่า มองที่ตา แล้วเห็นเข้าไปในความรู้สึก ในจิตใจ… วันก่อนเจอพี่ที่ เราก็ไปถามหาเค้าที่ร้านเก่าเค้าเซ็งไปแล้ว แล้วเจอโดยบังเอิญซึ่งเคยได้ยินว่ามันไม่มีหรอกความบังเอิญ มันมีเหตุ เหตุแห่งจิตที่อยากเจอ แล้วจิตมันก็มีพลัง ถ้าจิตไม่มีพลังก็คงไม่ได้เจอมั๊งนะ..เคยมีหลายปีแล้ว จิตฝึกฝนบ้าง บางทีก็ทำสม่ำเสมอ บางทีก็ย่อหย่อน แต่ช่วงนั้น ลองดู ลองอธิษฐาน แล้วเราก็ได้เจอ มันอาจจะง่ายหรือยาก… สมัยนั้นมันเป็น fb มันเป็น hi 5 รึเปล่านะนานแล้ว น้องเค้าเขียนสถานะ ว่าชวนเพื่อนๆ ไปตักบาตรพระหมื่นรูป แล้วคนมันเยอะมาก เต็มถนนนิมมาน..พระหมื่นรูปคนก็คงอย่างน้อย 5 […]
Read More